Patrick Snijers, 29 jaar aan de top

Aanvallen om te winnen

Geen enkele rallypiloot is zo populair als Patrick Snijers, want alle liefhebbers weten dat de Lange altijd voluit gaat en voor spektakel zorgt. 31 jaar na zijn debuut, na 29 deelnames in Ieper, zeven Belgische en een Europese titel, denkt Snijers nog altijd slechts aan een ding: winnen! Na een moeilijke periode in zijn carrière, blijft Patrick Snijers nog altijd even gedreven jagen op overwinningen. Zij zegehonger is nog lang niet gestild.

Patrick Snijers was van kindsbeen af gepassioneerd door rallywagens. In zijn jonge jaren ging hij uren aan een stuk spelen in de bossen van Zichem, waar hij op de onverharde gravelpaden de wagenbeheersing kweekte die hem drie decennia later meer dan tachtig overwinningen opleverde.

Patrick Snijers zette zijn eerste stappen in de autosport, meer bepaald in de discipline Rally, op 19-jarige leeftijd in 1977. In zijn bijna 26-jarige carrière als piloot, heeft hij in de Rallysport zowat alles gereden en gewonnen wat er te rijden en te winnen was.

De eerste overwinning behaalde Patrick Snijers in Alken, in 1978.

"Ik had een Opel Kadett van mijn vader gekregen. Ik had andere nokkenassen laten monteren en vier Bilstein-schokdempers. Ik vroeg de organisator, Pierre Laeremans, om me een goede nummer te geven. Ik won met nummer 29 met 2" voorsprong op Fonny Bogaerts. Toen is het allemaal heel snel gegaan. In 1979, in feite pas mijn tweede seizoen, was ik al fabriekspiloot. In 1978 reed ik mijn eerste internationale rally, de 24 Uren van Ronse, met mijn Kadett Gr.1. Ik werd 6de algemeen en 2de Gr.1 achter Dumont, voor Willy Plas. Het was mijn eerste wedstrijd met racingbanden. In de eerste bocht ging een driehoek van de vering stuk, maar ik dacht gewoon dat het aan de banden lag! Ik was toen al de revelatie. Op het einde van het seizoen waren we in contact met Opel, maar het bedrag dat ze boden was belachelijk laag. Mijn pa belde toen naar Gilbert Stapelaere om steun te krijgen van Ford voor een Escort Groep 1. Stapelaere vertelde ons dat hij nog een paar rally's met een Escort Groep 4 ter beschikking had. Dat was natuurlijk een droom. Robert Droogmans reed nationaal met die wagen, Marc Duez internationaal tot Ieper en ik de andere wedstrijden. Vlak voor Ieper reed Droogmans de wagen in de prak. Wij gingen in Engeland op zoek naar een andere wagen, maar uiteindelijk vond Stapelaere een andere Escort, de trainingswagen van Mikkola van de Rally van Portugal. De wagen had een vering voor onverhard. We werden 4de achter drie Porsches."

Gilbert Stapelaere gaf de jonge Snijers meteen de kans zich te bewijzen als officieel piloot voor Ford België.

"Hij heeft drie jongeren, Marc Duez, Robert Droogmans en ik, de kans gegeven met een dikke wagen, maar na een half jaar moesten we op eigen benen staan. Omdat we alledrie even gek waren om te winnen, duwden we mekaar tot de top in België. Ford stopte na dat seizoen met de competitie. In 1980 werd ik derde in Haspengouw, achter Malcolm Wilson, met een gehuurde Escort, maar het was een moeilijk seizoen. In de Limburgia Rally stond ik aan de leiding met een Escort van Churchill, tot ik moest opgeven met een motorprobleem. Mijn vader, die tot dan alles had betaald, vond dat het genoeg geweest was.

In 1979 reed ik trouwens al mijn eerste WK-rally: de RAC. Dat was nog het echte WK. Ik weet nog dat het ongelofelijk zwaar was, met twee keer 36 uren rally aan een stuk en tussenin amper 4 uren om te slapen! Met onze Escort Gr.1 reed ik op een boomstronk, waardoor de achterbrug volledig krom was. Daardoor ging ik wat verder van de baan, waarbij ik bovenop de Talbot van Tony Pond belandde, die op zijn dak in de gracht lag. We verloren een twintigtal minuten, maar werden toch nog 36ste algemeen. In die tijd was alles nog geheim. Je kreeg de kaart voor de proef pas bij het inklokken voor de start. Ik had het geluk dat Erik Symens als copiloot de RAC al gereden had met Guy Colsoul. Vooraf kregen we een kaart, met daarop de verbindingen, de start- en finish en het aantal miles klassementsproef. Met die informatie maakte Erik uit de kaarten op hoe we zouden moeten rijden. Zo maakte hij al nota's vooraf. Vlak voor de start vergeleek hij die informatie met de route die we kregen. Meestal zat hij juist. Prachtig!"

Het jaar van de grote doorbraak was 1981, met overwinningen in Spa, het Circuit des Ardennes en Haspengouw.

"Nochtans wilde ik dat jaar rijden met een Lada Gr.2 van Auto Keesing. Ik was die wagen gaan testen in de bossen, maar we verloren op een namiddag twee keer een wiel. Erik Symens belde me voor Spa om te zeggen dat hij een Escort Gr.4 zou huren. We wonnen de Boucles en met het prijzengeld dat we daar verdienden, toen 140.000 BEF, reden we de volgende rally, Ardennes. We wonnen opnieuw voor Duez met de Belga Porsche en Didi met de Fiat 131. Enkele weken later wonnen we de Haspengouw. Toen waren we vertrokken, want na de Boucles de Spa hadden we al contact gehad met Georges Paul van Bastos. Hij beloofde toen dat we zouden mogen rijden in 1982 met een Audi Quattro. Schitterend natuurlijk, maar we waren onervaren en namen in de loop van dat jaar geen contact meer op met Bastos. Eind 1981 kregen we te horen dat het voorbarig was en dat we als alternatief met een BMW 323i Gr.2 zouden kunnen rijden. Een stap terug, maar ik was al tevreden dat het me niets zou kosten. Daar is het verhaal Bastos begonnen. In de eerste jaren moest ik kampioen worden om iets te verdienen, want de premie voor de titel was voor mij."

De eerste Belgische titel werd in 1983 behaald, in de Portugese Algarve.

"Ook een verhaal apart. Ik had vooraf, samen met mijn vriendin van toen, de nota's gemaakt, omdat Dany Colebunders toen nog leraar was en pas later zou arriveren. In het begin van de rally reden we de vering van de Porsche stuk. De wagen sprong als een 2PK over het onverhard. Maar, op een proef van 55 km, waren we toen 5 minuten sneller dan het record van het jaar voordien, dat op naam stond van Malcolm Wilson. Onderweg was Dany, gedurende een vijftal kilometers, de draad in de nota's helemaal kwijt. Uiteindelijk maakte het geen verschil, want de proef was onmenselijk lang. Het feest achteraf met het team van Gaban was memorabel, ook omdat het team van Droogmans in hetzelfde hotel zat…"

In die jaren zag Snijers heel wat van Europa. Er stonden ook rally's op het programma in het voormalige Oostblok.

"De eerste keer was met een Porsche in de Skoda Rally in het Tsjechische Mlada Boleslav. Onze trainingswagen was een witte Porsche. Men had ons verwittigd dat we wat cadeautjes mee moesten nemen. Toen we met onze wagen aan het Skoda-hotel arriveerden, werden we bestormd door een massa bewonderaars. Dany heeft daar twee uur stickers en balpennen staan uitdelen! Het hotel zelf was verschrikkelijk vies. Ik heb een handdoek op de grond gelegd om te douchen. Dus wel effectief in de douche zelf! Wat je ook bestelde, het eten was altijd een stuk vlees van onbekende oorsprong met een ei erop. In die landen moest je toen tien jaar op voorhand een Skoda of Trabant bestellen. Je zag niets anders rijden en dan kwamen wij daar aan met een witte Porsche!"

In 1985 en 1986 verscheen Patrick Snijers aan de start met een fantastische rallywagen, de Lancia 037.

"Dat was een prachtige wagen, maar de versie die wij bestuurden was niet altijd competitief. Met het Italiaans team hebben we heel wat vreemde toestanden meegemaakt. Op de verbinding tijdens het Circuit des Ardennes zijn ze toen met de servicewagen, een Lancia Beta, achter op onze rallywagen geknald. De uitlaat was geplooid en vooraan was de volledige carrosserie, helemaal in polyester, stuk. Op de volgende proef vloog die er natuurlijk af, zodat we met een bloot chassis reden. Tijdens de service neemt een "ingenieri" een bos kabels en knipt die gewoon door! Heel rustig begon hij alles aan mekaar te zetten. Omdat we geen licht meer hadden, hebben ze toen een lamp gemonteerd op het chassis vooraan, maar de kabel was net te kort. Op het lang recht stuk van Hulsonniaux moest Dany uitstappen om de kabel telkens opnieuw in te steken. Dat zijn typische Italiaanse toestanden.

Maar, met de Lancia 037 was ik dicht bij mijn eerste zege in Ieper in 1986. Met de Lancia had ik kunnen winnen, maar voor de start begaf onze motor. We kregen die van Zanussi, maar dat was maar een kleine motor.

Men heeft het altijd over het zegerecord in Ieper, maar in feite had ik al acht keer Ieper kunnen winnen. Ook in 1995, toen we tweede werden achter Verreydt maar we weigerden over het podium te rijden. Dat zijn spijtige zaken. We hadden vier keer na mekaar gewonnen. Bastos had al stickers laten drukken met "vijf overwinningen in Ieper". We stonden aan de leiding, maar in het donker begonnen de Toyota's plots enorm hard te gaan. Verreydt nam de leiding, maar ik wist 200% zeker dat ze geknoeid hadden. Ik kreeg toen veel kritiek omdat ik een slechte verliezer zou zijn, maar een tijdje later werd Toyota in Catalunya betrapt op geknoei met de inlaat van de turbo. Toen hebben een paar journalisten me gebeld om zich te verontschuldigen…"

In 1988 zorgde Patrick voor een stunt in de Manx Rally, waar hij bij zijn debuut meteen de lokale specialisten klopte. Nog nooit had een buitenlander dat gepresteerd. Het blijft de mooiste herinnering van Patrick, zeker omdat hij daardoor David Richards overtuigde van zijn talent.

"De BMW M3 van Prodrive gaf heel veel vertrouwen en ik voelde me meteen goed. Nog nooit had een buitenlander bij zijn debuut gewonnen en ik klopte Jimmy McRae, die er Brits kampioen werd. Eind 1988 kreeg ik een voorstel van David Richards. Hij wilde dat ik voor Prodrive het WK zou rijden. Van Fina kreeg ik een budget van 50 miljoen BEF, maar ook Bastos wilde me steunen. Ik wilde hen erbij betrekken. In de Rally van Looi had ik steun van zowel Fina als Bastos. Ondertussen kreeg ik  te horen dat ik een contract zou krijgen voor vier jaar bij Toyota Team Europe voor het WK met een fabriekswagen, met bovendien nog een optie voor vier bijkomende seizoenen en een beter loon dan bij Prodrive. Na mijn zege in Tessenderlo hebben we enorm gefeest en was de deal beklonken om het programma van Toyota te nemen, maar er kwam een kink in de kabel. Richards had wellicht al een contract getekend met Fina, waardoor Marc Duez bij hen kon gaan rijden.

Ik kwam bij Toyota in een team terecht met Carlos Sainz, Juha Kankkunen, Björn Waldegard en Michaël Ericsson, maar ik was niet officieel TTE-piloot, maar van het team Bastos-Hainbach. Het werd een fiasco, omdat Hainbach nooit wilde luisteren. In de Rally van Looi 1990 voelde ik al voor de start dat er iets mis was met de versnellingsbak, maar Hainbach geloofde me niet. Bij het opwarmen van de banden vlak voor de start, brak de bak. We reden de proef rustig uit en verwittigden het team om zich klaar te houden om de bak te vervangen. Na de finish was er echter geen serviceteam te zien. Pas zeven kilometer verder vonden we de servicewagen achter een hoek verborgen. Toen heb ik de Celica gewoon midden op de baan laten staan en ben ik naar huis gegaan!

Toch is de sfeer bij Toyota me altijd bijgebleven. Een van mijn mooiste herinneringen is een feestje tijdens de verkenningen van de Acropolis. Met het ganse team, mecaniciens en piloten, hadden we een barbecue ergens langs een rivier. We konden ons douchen onder een waterval en met banden hadden we tafels gemaakt. Een fantastisch moment. Sainz was een harde werker. In 1989, voor de eerste wedstrijd in Monte-Carlo, waren de mecaniciens hem na een week al kotsbeu. De huidige schokdempers zijn verstelbaar, maar toen moest je voor een andere vaststelling de volledige veerpoot vervangen. Een kwartier per hoek. Zij moesten zeven, acht keer per dag alles vervangen. Sainz vertrok 's ochtends om zes uur aan het hotel en pas laat op de avond kwam hij terug. Kankkunen was heel anders. Hij vertrok rond 10h en, wanneer je in de namiddag langs het hotel passeerde, zat hij al rustig een sigaretje te roken. Prachtige souvenirs.

Trouwens, nog voor mijn overstap naar Toyota, kende ik Juha Kankkunen al. Twee jaar voordien was ik zijn ijsspion in Monte-Carlo. Hij reed toen nog voor Lancia, met als teamgenoot Miki Biasion. De volledige rally werd in de sneeuw verreden. Ik was 's ochtends over een proef gereden en samen met mijn copiloot, een Finse vriend van Kankkunen die elke ochtend een flinke dranklucht had, hadden we besloten dat brede sneeuwbanden met spijkers de beste banden waren. Cesare Fiorio, de teambaas, was niet akkoord, want die had de avond tevoren de proef al verkend. Ik had misschien een grote mond, maar ik drong bij Kankkunen aan dat hij de brede banden moest nemen en niet de smallere, zoals Biasion deed. Kankkunen volgde mijn advies en won die proef met een halve minuut voorsprong! Biasion kon die kloof niet meer goedmaken, maar Lancia besliste dat Miki moest winnen. Juha wilde zich daar niet bij neerleggen. Uiteindelijk kwam Agnelli, de grote baas van de Fiat-groep, zelf ter plaatse om het bevel te geven aan Kankkunen toch Biasion voorbij te laten. Ik denk dat hij daar een Ferrari voor kreeg. Ostentatief is Kankkunen toen vlak voor de finish gestopt om Biasion voorbij te laten. Dat blijft een geweldige herinnering."

Het grootste gedeelte van zijn loopbaan reed Patrick Snijers met dezelfde copiloot: Dany Colebunders.

"Op menselijk vlak heb ik met iedereen altijd een goed contact gehad. In al die jaren heb ik nooit ruzie gehad met Dany Colebunders. Hij heeft ook maar een keer een foutje gemaakt, toen hij verkeerd inklokte in de Haspengouw. Natuurlijk, wanneer je drie weken samen in een hotel zit in het buitenland, hoef je niet voortdurend bij mekaar te zijn. Het gebeurde dat we mekaar na de trainingen niet meer zagen tot de volgende ochtend. Weet je trouwens hoe ik Dany heb leren kennen? In 1978 nam ik deel aan de Nacht van Averbode. Ik had een goede motor in mijn Kadett zitten en we gingen voor een sterk resultaat, maar we reden verloren. Mijn vader was razend. Colebunders was toen al een topper. Mijn pa ging hem vragen om met mij te rijden. Dany vertelde toen dat hij wilde stoppen! Omdat hij gehoord had dat ik wel kon sturen, wilde hij toch eenmalig eens met mij rijden. Het is anders gelopen…"

Niet alleen in eigen land heeft Patrick Snijers een prachtig palmares opgebouwd. In het Wereldkampioenschap heeft hij nog steeds de beste prestatie van een Belg op zijn naam staan. In 1993 werd hij immers tweede in de Rally van Sanremo. Een bijzonder sterke prestatie, want de huidige WK-piloten Freddy Loix, Bruno Thiry en François Duval hebben veel meer kansen gekregen. Snijers reed immers amper een tiental WK-wedstrijden.

In 1995 permitteerde hij zich voor het eerst om een belangrijke circuit-wedstrijd te rijden en dit resulteerde al metteen in een derde plaats algemeen in de 24 Uren van Francorchamps.

Na jaren trouwe dienst en talloze successen in de roodwitte kleuren van Bastos, werd de Lange in 1999 aan de kant geschoven door zijn hoofdsponsor. Patrick zorgde voor een wereldpremière door voor de allereerste keer een Escort WRC naar de overwinning te sturen, maar de wagen bleek niet voldoende competitief en betrouwbaar. Patrick bleef echter knokken om de nodige budgetten te vinden, want zijn zegehonger was nog lang niet gestild.

"Ik moest terugvallen op copiloten met een budget. Zo hebben Eddy Van der Pluym van Pluma, Guy Marteau van Totext en Luc Dethier me geholpen. Als je dan een minder budget hebt, huur je een auto die er wel goed uit ziet, maar die toch niet zo competitief is. Veel mensen, ook tuners, dachten dat het met mij als piloot wel zou lukken, zelfs met een oude wagen en oude banden. Dat gaat niet meer. 20 jaar geleden kon je nog twee minuten goedmaken na een lekke band. Nu zijn de verschillen veel kleiner. Bij Bastos vonden ze dat ik te oud was, te traag ook, omdat de resultaten met de Escort WRC van RED niet goed waren. Precies daarom ben ik al die jaren blijven knokken om het tegendeel te bewijzen. Helaas heb ik een aantal keren met minder materiaal moeten rijden, wat niet in mijn voordeel heeft gepleit, maar met een goede wagen heb ik van niemand schrik."

Dankzij John Muth, zijn nieuwe copiloot die bedrijven als Activa, Ripcurl en Royal Interim in de rallysport bracht, kon Patrick Snijers dit seizoen aan de start verschijnen als kandidaat voor de Belgische rallytitel. Natuurlijk met een Subaru Impreza WRC, want die wagen blijft zijn voorkeur genieten. Snijers blijft het spektakel verzorgen.

"In de Condroz vorig jaar was ik spectaculair met de Impreza WRC, maar ik had gewoon niet de goede banden en een te harde vering. Trouwens, met de Subaru kan je wat dwarser sturen, zeker wanneer het glad is. Ik besef ook wel dat je met de huidige elektronica zuiver moet rijden. In Ieper zag je me niet dwars door de bochten komen, maar je moet beseffen dat de toeschouwers niet naar de rally komen als er geen spektakel meer te zien is. Dus, wanneer ik kan, zal ik hen het spektakel geven waar ze voor komen."

Een achtste Belgische titel zat er dit jaar niet in. Na een secondestrijd met Pieter Tsjoen in Ieper, had Patrick pech in de Wallonie en Ieper. Na de opgave in de Rally van Madeira, werd besloten over te stappen naar een andere preparateur, Derek McGarrity, wat onmiddellijk resulteerde in een klinkende overwinning in Haspengouw. Een zege die hij niet kon herhalen in de Condroz, waar hij aan de start verscheen met een ex-Solberg Subaru Impreza WRC2003, door een lekke band in het begin van de wedstrijd.

"Ik weet dat ik nog altijd kan winnen. In Spa verloren we nipt. We hebben door problemen een aantal mooie resultaten laten liggen. In Ieper hadden we kunnen winnen, in Madeira zat een podiumplaats erin. We stonden achter de drie Peugeots van Travaglia, Campos en Thiry, maar voor Delecour. Ik wist dat een van hen nog wel uit zou vallen en dat ik Delecour voor kon blijven. Men mag ook niet vergeten dat John Muth pas vorig jaar in de Condroz is begonnen als copiloot. Dit jaar hebben we Spa, de Wallonie en Ieper gereden, maar Madeira is nog wat anders, want daar moet je volledig op nota's rijden. We hadden besloten rustig op te bouwen om in het ritme te komen, tot we een tweede tijd draaiden vlak voor onze opgave. Zo was het ook in Ieper. We begonnen rustig en stonden op amper 15" van Bruno. Ik kan veel beweren, maar ik voelde dat winnen mogelijk was.

Ik begon de zege toch te missen. Daarom deed de overwinning in de Haspengouw zoveel deugd, want het was al van 2001, de Rally van de Hoge Venen met een Toyota Corolla WRC, geleden dat ik nog eens van de champagne had geproefd. Als het in Haspengouw weer verkeerd was gegaan, hadden we kunnen stoppen. Je rijdt om plezier te beleven, om de kick van competitie, maar als de problemen blijven duren, gaat de goesting snel over. Ondanks al die overwinningen in mijn carrière, heb ik nog altijd die stress op het einde. Je hoort allerlei geluiden, je denkt dat er iets kapot zal gaan. In Landen dacht ik dat het stuur los stond…"

Het verhaal stopt zeker nog niet bij "25 jaar Patrick Snijers". Ook in 2004 mogen we weer spektakel verwachten van de Lange, die altijd en overal aan de start komt om te winnen.

"Ik zou graag het ganse seizoen rijden met de Subaru Impreza WRC. Het is jammer dat we in Ieper niet mogen starten met een WRC, maar Derek McGarrity heeft me al beloofd dat we eventueel een Subaru Impreza Gr.N versie 2004 van Prodrive zouden kunnen huren. Een achtste titel is geen obsessie, maar nog eens Belgisch kampioen worden zou toch mooi zijn…"

Media Sport Development

Belgium Ypres Westhoek rally

2007

Patrick & Cindy (vrouw Wim Soenens) zijn knap 7de geworden in de Belgium Ypres Westhoek Rally 2007, dit met een oudere Mitsu Lancer EVO 7. Patrick reed een héél sterke wedstrijd met beperkte middelen en werd gespaard van pech. Volgend jaar gaat hij op zoek naar een 5de zege in de kattenstad met een topwagen (Subaru WRX N14).



Uitslag:

2006

De rally werd gewonnen door de Italiaan G. Basso met Fiat Punto Super 2000. Patrick viel op de tweede dag uit door een afgebroken remklauw op de Mitsubishi Lancer EVO IX.



Uitslag:

2005

Patrick werd samen met Filip Dekeerle knap 2de in de Ypres Cats rally. Ze kwamen er aan de met de Porsche 911 GT 3. Deze wedstrijd werd gerenden na de Europese rally. In deze rally werden WRC en groep A wagens toegelaten.



Uitslag:

2004

Murphy aanwezig op 40ste editie van de rally, eerste Rally van Ieper zonder de WRC's. Patrick werd tweede in groep N en 4de algemeen na een rally vol technische problemen in het rekenbureel. 40… een jaar om niet te vergeten (of liefst zo vlug mogelijk).



Uitslag:

2003

De rally werd opnieuw gewonnen door Bruno Thiry.
Patrick viel op de tweede dag uit door een brandende turbo.
Er zat meer in ... .

  

Foto's Shake down

Uitslag:

2002

De rally werd gewonnen door Bruno Thiry.
Patrick eindigde verdienstelijk tweede. Aan zijn zijde reed Luc Dethier.

Uitslag:

2001

Patrick viel de voorlaatste dag uit. Een tweede plaats was haalbaar. Helaas zorgde een brand voor de opgave.

2000

"Ik sneed een bocht af zoals ik dat hier al twintig jaar doe, maar een bout van de ophanging sloeg tegen de velg, die daardoor brak" Dit leidde tot een verlies van 2.30 minuten. (Bron: Rallyworld)

1999

Patrick probeerde op de natte zondagochtend nog de tweede plaats te veroveren maar kwam negen seconden te kort. (Bron: Rallyworld)

Patrick Snijers deed zijn reputatie van vechtersbaas alle eer aan : tot op de streep vocht hij voor … de tweede plaats. Loix bleek onklopbaar.

1998

Bastos probeerde met veel show en animatie het gebrek aan competiviteit van de escort van red te compenseren. De motor van de escort begaf. Dit was meteen het laatste seizoen met de escort voor Patrick. De escort werd aan de haak gehangen.

1997

Patrick hoopte mee te kunnen rijden voor de winst maar kwam er niet aan te pas!!

1996

Patrick keek niet op een inspanning om de schade te beperken , zijn wagen was evenwel niet in staat om het te halen tegen de Toyota overmacht..

1995

Anti-climax

Het Bastos-team bedankte voor de tweede plaats en gaf Danny Colebunders de opdracht niet in te klokken. Dit omdat ze weigerden te geloven dat Verreydt op reglementaire manier gewonnen had. Niet lang nadien werd Toyota betrapt op niet naleving van de technische reglementen in het WK !!!

Deze lekke band op Hollebeke zorgde voor het verschil. Zonderdit had Patrick wellicht gemakkelijk gewonnen.

 

1.	VERREYDT R. - JAMAR J.M.	TOYOTA CELICA GT-FOUR
2.	LIETAER P. - DERAMMELAERE G.	FORD ESCORT COSWORTH
3.	DEPPING D. - DEPPING J.	FORD ESCORT COSWORTH

1994

Patrick klopt Francois Chatriot in de officiêle fabrieks-Toyota celica en pakte zijn vierde zege op rij.

1993

Patrick rijdt iedereen op een hoopje . Hij wint éénentwintig KP’s !!
Hij liet zich op géén enkel foutje betrappen.

1992

Patrick was de snelst ondanks de aanwezigheid van een duivels tuig (Mitsubishi Lancer) met Erwin weber achter het stuur.

1991

Hét incident

Patrick wint een incidentrijke wedstrijd. Toyota-fina trok zich terug uit de wedstrijd nadat Duez op een betonblok reed in het midden van de weg.


 

1.	SNIJERS P. - COLEBUNDERS D.	FORD SIERRA COSWORTH
2.	DROOGMANS R. - JOOSTEN R.	FORD SIERRA COSWORTH
3.	THIRY B. - PREVOT S.	OPEL KADETT GS